Οι Θεραπευτικές Ιδιότητες Της Σπιρουλίνας
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η καλή διατροφή είναι ζωτικής σημασίας για καλή υγεία, βέλτιστη ανάπτυξη του οργανισμού και προστασία από ασθένειες. Πολλές ασθένειες όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και οι καρδιοαγγειακές παθήσεις, έχουν ως γενεσιουργό αιτία την αλλαγή του τρόπου ζωής του ανθρώπου και κυρίως σχετίζονται με την χαμηλής ποιότητας διατροφή και την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.
Το ανθρώπινο σώμα έχει την δυνατότητα της αυτοθεραπείας, εφόσον ικανοποιούνται οι ανάγκες του για απαραίτητες βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα και άλλα θρεπτικά συστατικά. Η σπιρουλίνα (spirulina), χάρη στην περιεκτικότητα ενός ευρέως φάσματος διαφορετικών ομάδων θρεπτικών συστατικών, αποτελεί ένα τρόφιμο με δυνητικά θεραπευτικές και προληπτικές ιδιότητες για την ανθρώπινη υγεία. Η σπιρουλίνα είναι τρόφιμο πλούσιο σε υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνη (55-70%), ενώ περιέχει πλήθος βιοδραστικών θρεπτικών συστατικών όπως βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, απαραίτητα λιπαρά οξέα κ.α. Οι ευεργετικές ιδιότητες της σπιρουλίνας οφείλονται τόσο στην αυτόνομη δράση των θρεπτικών συστατικών που περιέχει, όσο και στην αρμονική φυσική συνέργια αυτών. Λειτουργεί ως ένα άψογο συμπλήρωμα διατροφής.
Σπιρουλίνα Και Ενίσχυση Ανοσοποιητικού Συστήματος
Βασική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου αποτελεί η ανίχνευση και εξουδετέρωση παθογόνων εισβολέων όπως ιών, βακτηρίων, μυκήτων, καθώς επίσης και η απέκκριση κατεστραμμένων και μεταλλαγμένων κυττάρων.
Έρευνες έδειξαν ότι η σπιρουλίνα μπορεί να διεγείρει διάφορες λειτουργίες του ανοσοποιητικού τους συστήματος, συμπεριλαμβανομένων της φαγοκυττάρωσης των μακροφάγων, την παραγωγή κυτταροκινών, χυμοκινών και άλλων διαμεσολαβητών της φλεγμονής, τη δράση των ΝΚ κυττάρων, την παραγωγή αντισώμάτων από τα Β-λεμφοκύτταρα και τον πολλαπλασιασμό των Τ-λεμφοκυττάρων. Από την άλλη μεριά, η σπιρουλίνα φαίνεται να αναστέλλει φλεγμονώδεις αντιδράσεις σε μια σειρά περιπτώσεων όπως στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την κολίτιδα και τις συστημικές αλλεργικές αντιδράσεις.
Το γεγονός αυτό καταδεικνύει το ρυθμιστικές ιδιότητες της σπιρουλίνας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ενισχύοντας την ανοσοαπόκριση, αποτρέποντας, όμως, την υπερλειτουργία του. Όσον αφορά τις επιδράσεις της σπιρουλίνας στο ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, από τις λίγες έρευνες που έχουν διενεργηθεί φαίνεται ότι μπορεί να παίξει ρυθμιστικό ρόλο της ανοσοποιητικής λειτουργίας του οργανισμού. (Belay et al., 1994; Qureshi et al., 1996; Zhang Cheng-Wu et. al., 1994).
Σπιρουλίνα Και Νευροπροστατευτική Δράση
Έρευνα έδειξε τη νευροπροστατευτική δράση της σπιρουλίνας, η οποία αποδίδεται στην ικανότητά της να εξουδετερώνει ελεύθερες ρίζες και στις γενικότερες αντιοξειδωτικές της ιδιότητες. Σύμφωνα με την έρευνα η φυκοκυανίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση νευροεκφυλιστικών νόσων όπως η νόσος του Parkinson, η νόσος Alzheimer και η νόσος του Huntington (Vila, Jennifer et al., 2008).
Σπιρουλίνα και Σιδηροπενική Αναιμία
Η σιδηροπενική αναιμία είναι η πιο συχνή μορφή αναιμίας. Πλήττει κυρίως νεογνά, παιδιά, εφήβους και γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, κυοφορούσες ή μη. Οι αιτίες που θεωρούνται υπεύθυνες για την εμφάνιση της σιδηροπενικής αναιμίας είναι η μειωμένη πρόσληψη ή η αυξημένη απώλεια σιδήρου. Καθοριστικός παράγοντας αυτών των αιτιών είναι η αυξημένη ανάγκη για σίδηρο. Η μειωμένη πρόσληψη σιδήρου μπορεί με τη σειρά της να οφείλεται σε πτωχή σε σίδηρο δίαιτα ή σε μειωμένη εντερική απορρόφηση σιδήρου.
Κλινική μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση 5g σπιρουλίνας για ένα μήνα σε ενήλικα κορίτσια νεαρής ηλικίας που έπασχαν από αναιμία, είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση των επιπέδων της αιμοσφαιρίνης στο αίμα τους, γεγονός που αποδίδεται στην περιεκτικότητα της σπιρουλίνας σε σίδηρο υψηλής βιοδιαθεσιμότητας. Επίσης, η χορήγηση 1g σπιρουλίνας για πενήντα ημέρες σε αναιμικά παιδιά προσχολικής ηλικίας είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της απορρόφησης κάποιων θρεπτικών συστατικών όπως πρωτεΐνης και σιδήρου, καθώς και την αύξηση των επιπέδων αιμοσφαιρίνης. Η οφειλόμενη στη σπιρουλίνα αύξηση των επιπέδων αιμοσφαιρίνης στο αίμα ανθρώπων που πάσχουν από αναιμία επιβεβαιώνεται και από προγενέστερες κλινικές έρευνες. (Johnson P., Shubert E., 1994.,Trojacanec Z. et al., 1998,).
Σπιρουλίνα Και Νεφρωσικο Σύνδρομο
Το νεφρωσικό σύνδρομο είναι μία σπάνια διαταραχή κατά την οποία μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών περνούν διαμέσου των νεφρών από την κυκλοφορία του αίματος στα ούρα, με αποτέλεσμα τα μειωμένα επίπεδα πρωτεϊνών στο αίμα να προκαλούν συγκέντρωση υπερβολικών ποσοτήτων υγρών στους ιστούς του σώματος (οίδημα).
Κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση 1g σπιρουλίνας ημερησίως για τέσσερις μήνες σε ασθενείς που έπασχαν από νεφρωσικό σύνδρομο είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων ολικής πρωτεΐνης στο αίμα, γεγονός που αποτελεί άλλη μία απόδειξη της υψηλής βιολογικής αξίας των πρωτεϊνών που περιέχονται στη σπιρουλίνα. Τα αποτελέσματα της έρευνας βρίσκονται σε αντιστοιχία με προγενέστερες μελέτες που έδειξαν παρόμοια αύξηση των επιπέδων πρωτεΐνης κατά τη χορήγηση σπιρουλίνας σε ασθενείς που έπασχαν από άσθμα. (Morita, T. et al., 1998).
Σπιρουλίνα Και Σακχαρώδης Διαβήτης
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει χρόνια πορεία και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά σοβαρών επιπλοκών όπως καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, βλάβες του αμφιβληστροειδούς, βλάβες των νεύρων κ.ά.
Κλινικές έρευνες έδειξαν ότι η λήψη 2g σπιρουλίνας ημερησίως για διάστημα τεσσάρων μηνών από άτομα που έπασχαν από διαβήτη τύπου 2 (T2DM), είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, γεγονός που διαπιστώθηκε τόσο με τη μέτρηση του σακχάρου νηστείας (8 ώρες αποχής από λήψη τροφής), όσο και με μέτρηση της γλυκόζης 2 ώρες μετά τη χορήγηση στους ασθενείς 75g γλυκόζης. Συνακολούθως με τη μείωση των προαναφερθέντων δεικτών, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης HbA1c, η οποία αντικατοπτρίζει τη μέση τιμή σακχάρου του αίματος τους τελευταίους τρεις μήνες πριν την εξέταση. Η παραπάνω έρευνα ήρθε να επιβεβαιώσει παρόμοια ευρήματα προγενέστερων επιστημονικών μελετών. (Kulshreshtha, Zacharia et al., 2008).