Η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη της σπιρουλίνας είναι υψηλή (50 έως 70 g / 100 g ξηράς ύλης). Σε αντίθεση με άλλους μικροοργανισμούς που προσφέρονται ως πηγές πρωτεϊνών (ζύμες…) η σπιρουλίνα δεν περιέχει κυτταρικά τοιχώματα αλλά εύθραυστο περίβλημα. Αυτό το γεγονός εξηγεί την εξαιρετική πεπτικότητα των πρωτεϊνών σπιρουλίνας (83-90%).
Επιπλέον, η σύνθεσή τους εξισορροπείται με την παρουσία 8 απαραίτητων αμινοξέων (τα οποία δεν μπορούν να παραχθούν από τον οργανισμό): ισολευκίνη, λευκίνη, λυσίνη, μεθειονίνη, φαινυλαλανίνη, θρεονίνη, τρυπτοφάνη και βαλίνη.
Η σπιρουλίνα περιέχει περίπου 1 g / 100 g γάμμα -λινολενικού οξέος και ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί ως μία από τις πιο γνωστές πηγές αυτού του βασικού λιπαρού οξέος, μετά από ανθρώπινο γάλα και ορισμένα ασυνήθιστα φυτικά έλαια (έλαια νυχτολούλουδου, κουκούτσια φραγκοστάφυλου και ειδικά κάνναβις). Η παρουσία του γ-λινολενικού οξέος πρέπει να τονιστεί λόγω της σπανιότητάς του στα κοινά τρόφιμα και της υψηλής υποτιθέμενης τροφής του. Αυτό το λιπαρό οξύ είναι πρόδρομος των μεσολαβητών που εμπλέκονται σε αντιφλεγμονώδεις και ανοσολογικές διαδικασίες.
Προβιταμίνη Α (β-καροτένιο) : η σπιρουλίνα περιέχει περίπου 200 mg β-καροτίνης και περίπου 100 mg κρυπτο-ξανθίνης ανά 100 g ξηράς ύλης. Αυτά τα δύο καροτενοειδή μπορούν να μετατραπούν σε βιταμίνη Α από τα θηλαστικά ανάλογα με τις ανάγκες. Δεδομένου ότι οι ανάγκες σε βιταμίνη Α υπολογίζονται σε ενήλικες με λιγότερα από ένα mg την ημέρα, ένα έως δύο γραμμάρια σπιρουλίνας είναι σε μεγάλο βαθμό επαρκή για την ικανοποίησή τους.
Βιταμίνες Β: η σπιρουλίνα είναι πλούσια σε βιταμίνες Β (Β1, Β2, Β6, Β12). Η ενεργή πρόσληψη βιταμίνης Β12 θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο περίπου το 20% της δόσης (160-300 mg / 100 g), αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι μια ενδιαφέρουσα πηγή. Η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 είναι συχνή, είτε λόγω έλλειψης πρόσληψης (περίπτωση αυστηρής χορτοφαγικής δίαιτας) είτε λόγω έλλειψης απορρόφησης. Από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι ορισμένες παθολογικές καταστάσεις οδηγούν συστηματικά σε ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, όπως στην περίπτωση λοιμώξεων από τον ιό HIV που οδηγούν στο AIDS.
Ορυκτά και ιχνοστοιχεία : ιδιαίτερα ενδιαφέροντα μέταλλα στη σπιρουλίνα είναι: σίδηρος, ασβέστιο, φώσφορος και μαγνήσιο:
Πρέπει να υπογραμμιστεί η υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο σε σίδηρο (70-100 mg / 100 g). Επιπλέον, αυτός ο σίδηρος είναι ιδιαίτερα απορροφήσιμος (περίπου 30-40% θα μπορούσε να απορροφηθεί ή ακόμη περισσότερο εάν η σπιρουλίνα λαμβάνεται με βιταμίνη C). Συγκριτικά, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα οποία είναι από τις καλύτερες πηγές σιδήρου σε δίαιτες με χαμηλά λιπαρά, περιέχουν μόνο 150 έως 250 mg / kg. Επιπλέον, τα δημητριακά περιέχουν συστατικά που περιορίζουν έντονα την απορρόφηση σιδήρου. Επιπλέον, τα συμπληρώματα σιδήρου που χορηγούνται ως θειικός σίδηρος μπορεί να είναι ανεκτά από το γαστρεντερικό σωλήνα. Η ανεπάρκεια σιδήρου είναι ευρέως διαδεδομένη, προκαλώντας αναιμία ειδικά σε έγκυες γυναίκες και υποσιτισμένα παιδιά.
Το ασβέστιο, ο φώσφορος και το μαγνήσιο υπάρχουν στη σπιρουλίνα σε ποσότητες συγκρίσιμες με αυτές που βρίσκονται στο γάλα. Οι σχετικές ποσότητες αυτών των στοιχείων είναι ισορροπημένες, γεγονός που αποκλείει τον κίνδυνο αφαλάτωσης από περίσσεια φωσφόρου. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι περιοχές με εδάφη με ανεπάρκεια μαγνησίου είναι κοινές και προκαλούν ανεπαρκή σύνδρομα στους πληθυσμούς, συμπεριλαμβανομένων καρδιαγγειακών και νευρικών διαταραχών
Η φυκοκυανίνη είναι μια αρκετά σπάνια χρωστική ουσία στη φύση. Η συγκέντρωσή του στη σπιρουλίνα είναι κατά μέσο όρο 10 έως 11%. Εκτιμάται ως μια φυσική μπλε βαφή στη βιομηχανία τροφίμων, πολλές έρευνες συνεχίζονται για να γνωρίζουμε όλες τις ιδιότητές της. Διαθέτει αντιοξειδωτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες. Η φυκοκυανίνη διεγείρει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος.
J. Falquet et J.-P. Hurni, Antenna Technologies, 2006
